Η σκέψη και ο προβληματισμός ξεκίνησε από το αν χρειάζομαι κοντό κορωνοπήνιο. Η απάντηση δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη όσο τις προηγούμενες δύο φορές που έκανα αυτή τη διαδικασία στα miata μου.

Μπορεί το αμάξι να είναι γρήγορο, αλλά επίσης γεγονός είναι ότι με 2α που σκάει στα 108 πραγματικά χιλιόμετρα, και θεωρητική τελική στα 280, δεν πας πουθενά.

Αφού λοιπόν κατέληξα ότι το χρειάζομαι, έπρεπε να βρω ποιο είναι το ιδανικό για την περίπτωση μου. Όχι, δεν πήγα κατευθείαν στο 4.77, όπως πιθανότατα θα έκανα παλαιότερα. Υπολόγισα τις ταχύτητες που δίνει το κάθε κορωνοπήνιο σε κάθε σχέση, μελέτησα τις τηλεμετρίες από τα Μέγαρα και είδα τις ταχύτητες στα braking points και στις εξόδους των στροφών, ζύγισα το κέρδος του κοντού σε σχέση με την “ζημιά” των παραπάνω αλλαγών, έλαβα υπόψη την κοντή 6η του S και τα ταξίδια, και τελικά κατέληξα.  Την Τετάρτη παίρνω τηλέφωνο τον Μάλλιαρη, και του ζητάω να μου βρει ένα 4.44 . Την Πέμπτη με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι βρήκε ένα 4.44 και ένα 4.625. Κλείνουμε ραντεβού για το Σάββατο, με ανοικτή την περίπτωση να βάλω τελικά 4.625 (ναι, μέσα μου ψηνόμουν να το κάνω kawasaki το S).

Φτάνοντας στον Μάλλιαρη ( μετά από τρελή ταλαιπωρία, με τους εκδρομείς να έχουν καταλάβει τους δρόμους και την αριστερή λωρίδα από τις 07.30 το πρωί), με περίμεναν 3 κορωνοπήνια: 4.44, 4.625 και 4.77!!! Φαντάζεστε τώρα δίλημμα! Και εκεί κατάλαβα ότι μεγάλωσα πια, αφού η λογική επικράτησε και έβαλα το “μελετημένο” κορωνοπήνιο και όχι το πιο κ@υλιάρικο.

Άλλη μία επιβεβαίωση ότι μεγαλώνω επικίνδυνα, ήταν το άγχος που είχα κατά την τοποθέτηση. Απορώ πως έκανα αυτή τη διαδικασία, σε ολοκαίνουργιο αμάξι 2 ημερών, πριν από 6 χρόνια. Όλα όμως πήγαν καλά, ο Μάλλιαρης για άλλη μια φορά απέδειξε ότι στα κορωνοπήνια δεν παίζεται. Το κάναμε μια μεγάλη βόλτα μέσα στην Πάτρα, βεβαιωθήκαμε ότι δεν σφυρίζει, και πήρα το δρόμο της επιστροφής.

Στην Εθνική, με το ταχύμετρο να δείχνει ότι να’ναι (έχω παραγγείλει ήδη το yellow jacket), δεν μπορώ να πω ότι έβγαλα κανένα σοβαρό συμπέρασμα. Εντάξει, οι ταχύτητες φόρτωναν πιο γρήγορα, αλλά τίποτα το φοβερό. Η αποκάλυψη ήρθε όταν έφτασα στην Αθήνα. Εκεί κατάλαβα. Στην “ανάβαση” από την Αττική Οδό για την Περιφερική Υμηττού, ήμουν με μια ταχύτητα επάνω και το αμάξι έραβε. Και μέσα στην κίνηση της πόλης, έπιασα τον εαυτό μου να είμαι παντού μία ταχύτητα επάνω.

This slideshow requires JavaScript.

Γενικά, οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ θετικές. Δεν μετάνοιωσα που δεν έβαλα το 4.625 ή το 4.7, αφού ήδη με το 4.44 γύρναγα “χαλαρά” αλλά το στροφόμετρο ήταν μονίμως πάνω από τις 5000 στροφές. Για τα αποτελέσματα στην πίστα, θα πρέπει να περιμένουμε.