Ο λόγος που γράφω post-action μετά από τόσο καιρό, είναι η συμμετοχή του DrMerlot στον συγκεκριμένο αγώνα. Ο Μιχάλης αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με το motorsport, και να δει επιτέλους τι ψάρια πιάνει τόσο ο ίδιος όσο και το αμάξι του, ιδίως μετά απ’όλες αυτές τις βελτιώσεις που έγιναν τα τελευταία 4 χρόνια.
Ένα σύντομο ιστορικό: Το 2008 έβαλε την ανάρτηση του, η οποία είχε μείνει με τις αρχικές τις ρυθμίσεις σχεδόν τέσσερα χρόνια. Στις αρχές της ίδιας χρονιάς, έβαλε τα 8άρια που φοράει ακόμα (!). Από το 2009 μέχρι το 2011 (ναι, ΔΥΟ ολόκληρα χρόνια) ταλαιπωρήθηκε απίστευτα από έναν κομπογιαννίτη μηχανικό, ο οποίος ενώ ανέλαβε να κάνει rebuild το μοτέρ του, αντ’αυτού του γ@μησε το κέρατο και το έκανε χειρότερο. Πριν μερικούς μήνες, το αμάξι επιτέλους κατάφερε να ρυθμιστεί από τον Αλέξη-Diver, μετά από το συμμάζεμα που έκανε ο Μάλλιαρης στο μοτέρ. Η άπειρες προχειρότητες του άλλου μηχανικού όμως δεν διορθώθηκαν όλες, αφού ο Μάλλιαρης δεν προλαβαίνει να κάνει θαύματα (τουλάχιστον όχι μέσα σε λίγες ώρες). Και έτσι, η νούμερο ένα προχειρότητα, που ήταν η μπεκιέρα με τα 4 έξτρα μπεκ (το έχει κάνει οκτάμπεκο ο Μιχαλης), δεν αλλάχθηκε και απλά μπαλώθηκε. Δεν περιγράφω άλλο, γιατί δεν τα θυμάμαι και όλα. Ελπίζω μόνο, ο Μιχάλης κάποια στιγμή να γράψει βιβλίο με θέμα “Μαλάκες Έλληνες Μηχανικοί”. Απλά να πω ότι αν εμείς κάναμε με τέτοιο “επαγγελματισμό” τη δουλειά μας, θα πέθαινε κόσμος αβέρτα (και έχουμε τέτοιες ειδικότητες, όπου για να πεθάνει ο άλλος θέλει πολύ “προσπάθεια” εκ μέρους του γιατρού…)
Αυξήσαμε λοιπόν το ύψος και τη διαδρομή της πίσω ανάρτησης στον B16 (με custom top mounts), κάναμε μια φρέσκια ευθυγράμμιση, και πάμε την Παρασκευή πριν το αγώνα για προπόνηση στο Καρτόδρομο. Κουμπώνουμε performance box, ο Μιχάλης αρχίζει τους γύρους, και εγώ έξω σε ρόλο αγωνιστικού διευθυντή (ατσσσσσς!) είμαι έξω με το laptop. Σε κάθε session, ο Μιχάλης βγαίνει έξω και αναλύουμε τηλεμετρίες. Δεν έχουμε ξανακάνει επιτόπου ανάλυση, και διαπίστωσα ότι είναι ΤΡΟΜΕΡΑ χρήσιμο. Βλέπεις επιτόπου που χάνεις και που κερδίζεις, μπαίνεις μέσα και εφαρμόζεις αυτά που διαπίστωσες, βγαίνεις και βλέπεις αμέσως τι έκανες. Και πάλι από την αρχή. Έτσι ξεκινήσαμε από 1:06 και φτάσαμε στο 1:01.8. Μπορεί το 1:01.8 να φαίνεται κακός χρόνος, αλλά δεδομένου ότι τα λάστιχα του κάνουν μόνο για τα πλαϊνά καϊκιού στην Κάλυμνο, μιλάμε για χρονάρα. Εγώ πήρα το αμάξι του για ένα session, έκανα 1:04 με τα χίλια ζόρια, και κατάλαβα ότι χωρίς μπάκετ δεν πας πουθενά. Προσπαθώντας να κρατηθείς στη θέση σου, καταναλώνεις τόση πνευματική ενέργεια που χάνεις εντελώς την συγκέντρωση σου. Επίσης κατάλαβα πόσο σώβρακο είναι το ΝΑ. Και μιλάμε για ένα ΝΑ με frame-rails και roll-bar, δηλαδή αρκετά δεμένο. Παρ’όλα αυτά μιλάμε για ΤΟ σώβρακο σε σχέση με το NC. Ένα NA (και ένα ΝΒ κατ’επέκταση) με την αναλογία κιλών-ίππων του NC, θα είναι αναπόφευκτα πίσω όσο και να χτυπιέται ο οδηγός του. Αυτά για τους γραφικούς που πίνουν νερό στο όνομα του σώβρακου, και εξακολουθούν να λένε μαλακίες για το NC. Αμάξι εικοσαετίας με δύο χιλιάρικα πήρατε, χαλαρώστε…
Παίξαμε και με τις ρυθμίσεις της ανάρτησης, όπου το setup που προτίμησε ο Μιχάλης μετά από πολλές δοκιμές ήταν το τέρμα σκληρό μπροστά και τέρμα μαλακό πίσω. Το καρτόδρομο, μπορεί να είναι ΓΤΠ πίστα (ή μάλλον καλύτερα δεν είναι καν πίστα), αλλά στη ρύθμιση της ανάρτησης είναι πολύ χρήσιμο.
Στο τέλος της προπόνησης, βλέπω τον Μιχάλη να σταματάει μετά την Κ4 και να ανοίγει το καπό. Κατάλαβα ότι η μαλακία είχε γίνει… Πάω και βλέπω μια λίμνη βενζίνης στην άσφαλτο, και τον Μιχάλη να βρίζει τον μαλάκα τον “μηχανικό”. Η μπεκιέρα έφτυνε βενζίνη από παντού. Ένας κανονικός μηχανικός που ήταν εκεί για την προπόνηση του Θανάση του Αθανασίου, είδε τι είχε κάνει ο “συνάδελφος” του και άρχισε τις χριστοπαναγίες. Εγώ έψαχνα τρόπο να έρθει η οδική βοήθεια να μας μαζέψει, αλλά ο Μιχάλης διατήρησε την ψυχραιμία του και έκανε το απίστευτο: ζήτησε ένα κατσαβίδι και έκανε ένα ωραιότατο by-pass παρακάμπτοντας την μπεκιέρα, καθιστώντας το αμάξι οδηγήσιμο ξανά. Έτσι πήγαμε μέχρι τον Β16, έφριξε και αυτός με την προχειρότητα του μαλάκα, κολλήσαμε πρόχειρα την σπασμένη μπεκιέρα μόνο και μόνο για να μπορέσει να τρέξει την Κυριακή. Ο Σπύρος στο Β16 τον προειδοποίησε σαφώς ότι πριν τρέξει να βεβαιωθεί ότι δεν στάζει από κάπου.
Έτσι την Κυριακή, μπαίνει ο Μιχάλης για το warm-up, και σταματάει πάλι στη μέση της πίστας. Η μπεκιέρα άρχισε να στάζει ξανά. Ξαναπαρακάμπτει την μπεκιέρα, και βγαίνει έξω αποφασισμένος να μην τρέξει. Μετά από ψυχραιμότερη συζήτηση όμως, και δεδομένου ότι με την παράκαμψη δεν διέτρεχε κανέναν απολύτως κίνδυνο διαρροής, αποφασίσαμε να τρέξει τόσο για την τιμή των όπλων όσο και για να μην ακυρωθεί η κατηγορία (που είχε μόνο τρεις συμμετοχές). Απλά δεν θα ζόριζε το μοτέρ, καθώς έλειπε το έξτρα καύσιμο. Μικρό το κακό, αφού με δευτέρα στο κιβώτιο και χαμηλά τα φορτία δύσκολα σπάει το συγκεκριμένο μοτέρ. Και έτσι ο τρελός έκανε έναν καταπληκτικό αγώνα, όπου έριξε τον χρόνο της Παρασκευής κατά 1.2 δευτερόλεπτα, με εκπληκτικό consistency και πηγαίνοντας στην ευθεία με μισά γκάζια!
Την Παρασκευή το αμάξι μπαίνει στον B16 για να φτιαχτεί καινούργια μπεκιέρα, και να λυθεί αυτό το σοβαρότατο θέμα. Μαζί με ένα φρέσκο σετ ελαστικών, οι χρόνοι θα πέσουν κατακόρυφα. Welcome back Merlot!
Για να πω και δύο λόγια για το δικό μου αμάξι, τα Federal γαμούνε όπως γαμάει και η ανάρτηση. To αμάξι έγραψε τον δεύτερο ταχύτερο γύρο στις Tuning κατηγορίες, με σχετικά μικρή προσπάθεια από την πλευρά μου (εντάξει, δεν πήγαινα και βόλτα). Τα λάστιχα δεν είχαν καμία σχέση με τον αγώνα της Τρίπολης όπου ήταν άστρωτα. Πολύ πρόσφυση, με πολύ προοδευτικές αντιδράσεις στο όριο. Η δε ανάρτηση ήταν πολύ ουδέτερη, παρά τις ταχύτατες και βίαιες μεταφορές βάρους στο καρτόδρομο. Ελπίζω οι επιλογές μου να συνεχίσουν να με δικαιώνουν και στον επόμενο αγώνα στα Μέγαρα.