Τη βδομάδα που μας πέρασε πήγα δύο φορές στα Μέγαρα, και έκανα συνολικά 2+3 session (σύνολο περίπου 50 γρήγορους γύρους). Την Κυριακή έκανα μόνο 2 session γιατί μας έδιωξαν από την πίστα από τις πέντε και την Πέμπτη έκανα μόνο 3 session γιατί έμεινα από τακάκια.

Τα φρένα με έβγαλαν ασπροπρόσωπο, παρότι την Πέμπτη τα πίεσα χωρίς κανένα απολύτως έλεος (οι ανταλλακτικές επιφάνειες τριβής για τους δίσκους έφτασαν, οπότε δεν με ένοιαζε και να τα έσπαγα – σχεδόν προσπάθησα κιόλας). Αυτόπτες μάρτυρες μου είπαν ότι στα φρένα της Κ1 οι δίσκοι μου ήταν πάντα κόκκινοι. Fade δεν είχα ποτέ, και τα session μου ήταν πάντα στους 10+ γύρους. Έμεινα όμως από τακάκια. Μετά το 3ο session της Κυριακής, άναψαν 3 λαμπάκια πάλι στο ταμπλό (γιατί στην Χόντα ένα λαμπάκι δεν είναι αρκετό), και κατάλαβα ότι έπεσε η στάθμη των υγρών φρένου και άρα έχει φαγωθεί πάρα πολύ το τακάκι:

Και όντως, το τακάκι ήταν ένα τσικ πριν το τέλος:

Και κάπου εκεί τελείωσε το TD, πάνω που έπιανα ρυθμό… Τα τακάκια έβγαλαν σε 6 μήνες περίπου 100 γύρους στα Μέγαρα και 4-5.000 χιλιόμετρα στο δρόμο, οπότε είμαι ευχαριστημένος με τη φθορά τους.

Οι δίσκοι έχουν τις γνωστές επιφανειακές ρωγμές, τις οποίες ανέπτυξαν από το πρώτο κιόλας TD, και απλά περιμένω πότε θα σπάσουν για να δω αν αξίζει να συνεχίσω με αυτούς. Γεγονός είναι όμως ότι τους προηγούμενους δίσκους τους έσπασα εύκολα στην πρώτη τους επαφή με την πίστα, ενώ αυτοί έχουν ήδη διαρκέσει το 5πλάσιο.

Πάντως το εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχουν χάσει ούτε ένα χιλιοστό πάχους μετά από τόσο ζόρι.

Τo κορωνοπήνιο τώρα, έκατσε μια χαρά μέσα στα Μέγαρα. Εμφανές κέρδος βέβαια δεν φαίνεται στις τηλεμετρίες, αλλά δεν φαίνεται και χασούρα. Στις εξόδους όλων των στροφών είμαι πλέον στο VTEC, οπότε από αυτή την άποψη άξιζε τον κόπο (εκεί που αξίζει 1000% είναι στο δρόμο φυσικά). Δεδομένου ότι αφενός η οδήγηση μου είναι ακόμα σκουριασμένη, και αφετέρου φόραγα τον καταλύτη ο οποίος κόβει εμφανώς το αμάξι, πιστεύω ότι θα βγάλουμε καλύτερο συμπέρασμα σε κάποια πιο σοβαρή επίσκεψη στα Μέγαρα.

Το ίδιο ισχύει και για τα Avon, τα οποία παρότι μου έδιναν αίσθηση μεγάλης πρόσφυσης, δεν μπόρεσα να γράψω χρόνο, αφού στις Κ3 και K8 δεν πρόλαβα να βρω το τέλειο πάτημα την Πέμπτη (για την Κυριακή δεν συζητώ καν, έβραζε ο τόπος και η πίστα ήταν άθλια). Τα λάστιχα έχουν μνημειώδη αντοχή, ζεσταίνονται μετά από 2 γύρους και δεν υπερθερμάνθηκαν ποτέ σε session των 8 γρήγορων γύρων. Η προοδευτικότητα είναι πολύ καλύτερη από τα 8άρια, και δεν σε φοβίζουν να παίξεις στο όριο του slip angle τους. Επίσης η φθορά της medium/hard γόμα τους είναι μικρή:

Και τα βίντεο από τις δύο επισκέψεις, ένα ολόκληρο session από την καθεμία:

Προσέξτε τη διαφορά στις μέγιστες θερμοκρασίες στα δύο βίντεο, και την αξία του καλού cool down στο πρώτο βίντεο.