Μετά από 5 ολόκληρα χρόνια αξιώθηκα να ανέβω στις Σέρρες, στο TD του motorsport-spec, το τριήμερο 11,12&13 Απριλίου.

Κατ’αρχήν να πω ότι μέχρι τελευταία στιγμή έπαιζε το σενάριο να ανεβώ με την μαμά ανάρτηση, τις μαμά ζάντες και τις μαμά αντιστρεπτικές. Ευτυχώς όλα πήγαν κατευχήν, και όλα τα πράγματα ήρθαν στην ώρα τους, και κυρίως πρόλαβε ο Βασίλης να τα τοποθετήσει. Αυτό που δεν είχα προβλέψει ήταν το να πάρω λάστιχα. Έτσι ανέβηκα με τα Avon ZZR, τα οποία ήταν ταλαιπωρημένα από 2 TD στα Μέγαρα, μία Τρίπολη, και περίπου 10.000 χιλιόμετρα στο δρόμο. Και αυτό ήταν μεγάλο λάθος όπως θα δούμε παρακάτω.

Ανεβήκαμε οδικώς από την Πέμπτη, παρέα με τον DrMerlot, και θυμήθηκα γιατί έχω πάει στις Σέρρες μόνο 3 φορές: είναι στου διαόλου τη μάνα! Το ταξίδι πήγαινε-έλα κοστίζει περίπου 280 ευρώ (τα 80 είναι διόδια), και είναι αρκετά κουραστικό. Το τρένο ναι μεν κοστίζει τα μισά χρήματα, αλλά δεν υπάρχει σαν επιλογή για εμένα. Ταξιδεύω δυστυχώς πολύ συχνά, και δεν αντέχω άλλες ταλαιπωρίες.

Οι προβλέψεις του καιρού δεν ήταν αισιόδοξες, και οι διάφοροι ερασιτέχνες μετεωρολόγοι μας είχαν γεμίσει αηδία (ώπα, αυτό είναι από άλλο TD – copyright KingManos). Μιλάγανε για καταρακτώδη βροχή την Παρασκευή και λίγη βροχή το Σάββατο. Παρ’όλα αυτά, ο καιρός ήταν καταπληκτικός, και έβρεξε για 8 λεπτά την Παρασκευή το απόγευμα και ψιχάλισε για 3 λεπτά το Σάββατο και 1 λεπτό την Κυριακή. Κανένα πρόβλημα από εκεί.

Το κεφάλαιο άσφαλτος: Η άσφαλτος είναι μια χαρά. Καλύτερη και πιο ομαλή από τα Μέγαρα. Λάστιχο τρώει αρκετό -σαφώς λιγότερο από πριν- αλλά έχει και πολύ καλύτερο grip. Πετραδάκια, βοτσαλάκια, κομμάτια άσφαλτου που ξεκολλάνε κτλ, εγώ δεν είδα.

Οι Σέρρες σαν πίστα είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσα από τα Μέγαρα, με ωραίες πατημένες στροφές και πολλά – μα πάρα πολλά – πονηρά σημεία που μπορείς να ροκανίσεις δέκατα αλλά δεν είναι εμφανή με την πρώτη ματιά. Είναι σαφώς επικίνδυνη στις Κ3 και Κ4, όπου στον τοίχο αριστερά έχουν κλάψει μανούλες, αλλά με λίγη προσοχή και αυτοσυγκράτηση δεν αντιμετωπίζεις πρόβλημα. Με λίγα λόγια, μακάρι να την είχαμε εδώ δίπλα μας.

Αυτό που θα με κάνει να ξανανέβω χωρίς δεύτερη σκέψη στις Σέρρες, είναι η οργάνωση του TD από τα παιδιά του motorsport-spec. Ήταν σαφώς η καλύτερη οργάνωση που έχω πάει εντός Ελλάδας, και το κυριότερο υπήρχε ένα καταπληκτικό κλίμα. Ωραίοι άνθρωποι, ωραίοι οδηγοί, ωραία αυτοκίνητα, σεβασμός μέσα στην πίστα, χαβαλές στα pits, τι άλλο να ζητήσει κανείς?

Στα της οδήγησης τώρα:

Το καλύτερο που κατάφερα ήταν ένα 1:33.4 στο τελευταίο session του τριημέρου:

Δεν θα αρχίσω τα “εάν είχα” και άλλες αγωνιστικές δικαιολογίες, γιατί έχω πολλές. Αλλά δεν μπορώ να μην μιλήσω για τα λάστιχα. Τα Avon ZZR δεν κάνουν για time-attack. Τέλος. To είχα καταλάβει ήδη από τα Μέγαρα και την Τρίπολη, αλλά τώρα απλά επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου. Το λάστιχο είναι πιο αργό από τα 8άρια, και πιο αργό από τα Kumho. Δεν έχει βέβαια καμία σχέση σε διάρκεια, αφού αποδίδει το ίδιο για 10 γύρους. Αλλά χρόνο δεν θα κάνεις με Avon. To NC με τα Kumho που οδήγησα, ήταν η μέρα με τη νύχτα όσον αφορά την πρόσφυση.

Θεωρώ λοιπόν τον χρόνο που έκανα ως βάση για περαιτέρω πρόοδο, δεδομένου ότι την πίστα τώρα αρχίζω να την μαθαίνω σε μεγαλύτερο βάθος, αφού οι προηγούμενες τρεις επισκέψεις μου (2006,2007 και 2009) ήταν σαφώς πιο επιφανειακές. Τώρα ανοίξαμε και καμιά τηλεμετρία στα pits για να ξεστραβωθούμε, πήρα και τον Nabu συνοδηγό να μου δείξει 2-3 πατήματα. Είναι σημαντικότατο να παίρνεις έναν πιο έμπειρο από εσένα για συνοδηγό, και να σου δείξει κάποια πράγματα. Και στην επόμενη επίσκεψη δεν θα μπω καν στην πίστα εάν δεν πάρω μαζί μου τον Nabu και τον Sebian να με ξεστραβώσουν ξανά. Οι Σέρρες θέλουν πολύ μελέτη, και ακόμα είμαι στην αρχή.

Η ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Μιχάλης – DrMerlot! Ο Μιχάλης μέχρι τώρα ερχόταν στην πίστα πιο πολύ για την παρέα παρά για την οδήγηση. Ανέβηκε στις Σέρρες με στόχο να γυρίσει 1:39.9. Εγώ του έλεγα ότι με λίγη προσπάθεια θα γυρίσει μέσα στο 1:37. Πόσο λάθος ήμουν:

Ο τύπος γύρισε άνετα 1:36.37, απλά δείχνοντας του 2-3 πράγματα. Δηλαδή έριξε κατά 1 δευτερόλεπτο τον καλύτερο χρόνο που είχα κάνει εγώ με το NC που οδηγεί. Το αυτοκίνητο του ήταν σε καταπληκτική φόρμα, με πολύ καλά λάστιχα (Kumho V70A Medium) και πολύ καλύτερη πρόσφυση σε σχέση με το δικό μου. Αλλά το πήγε και ο ίδιος, και μάλιστα πολύ καλά. Σωστές γραμμές, με πολύ γρήγορη είσοδο στις στροφές. Και επιτέλους κατάλαβε ότι το φυσικό περιβάλλον του αυτοκινήτου του είναι η πίστα. Ελπίζω να μην κάνει πάλι 2 χρόνια να ξαναμπεί στην πίστα…

Με λίγα λόγια, περάσαμε σούπερ, και είναι από τις λίγες φορές που γύρισα σπίτι μου χορτάτος από οδήγηση και καλή παρέα.