Br(e)aking Bad – Season Finale: Ώρα για εικοσαπίστονα (τουλάχιστον)…

Όσο είναι κλειστά τα Μέγαρα, είχα αφήσει το θέμα φρένα σε δεύτερη μοίρα, δεδομένου ότι στο δρόμο είναι καταπληκτικά. Όμως μετά το TD των Σερρών, ο κύβος ερρίφθη: πρέπει να βάλω οπωσδήποτε -και σχετικά άμεσα- μεγαλύτερα φρένα.

Το ότι οι Σέρρες δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τα φρένα είναι μύθος. Μια χαρά απαιτήσεις έχουν. Απλά στις Σέρρες προλαβαίνουν να κρυώσουν λίγο, σε αντίθεση με τα Μέγαρα.

Δεν έχω παράπονο από την απόδοση του setup μου. Μια χαρά φρέναρε, χωρίς ίχνος fade. Τα RC6 ήταν πραγματικά ακούραστα. Όμως το πρόβλημα είναι ότι έφαγα ένα ζευγάρι τακάκια μέσα σε 3 ημέρες, και γύρισα στην Αθήνα με 0.003mm τακακιού μπροστά αριστερά. Λογικό θα μου πει κάποιος, μετά από 100+ γύρους και 1330 κιλά βάρους του αμαξιού (μαζί με εμένα). Όμως εάν χρειάζομαι 3-4 ζευγάρια τακάκια τον χρόνο, και 2 ζευγάρια δίσκους, αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνω ένα BBK τον χρόνο! Δεν νομίζω να συμφέρει.

Το BBK που θα επιλέξω θέλω να έχει οπωσδήποτε 330Χ32 δίσκο και πολυπίστονη δαγκάνα. Γι’αυτό έχω ουσιαστικά αποκλείσει τα περισσότερα έτοιμα κιτ (όπως της Wilwood, της Stoptech, της AP, της Alcon και άλλα), γιατί ο δίσκος τους έχει μόνο 28mm φάρδος. Το που θα καταλήξω, θα το δούμε στην πορεία, σε συνεργασία και με το Βασίλη – PB Motorsport.