Πέρασε αρκετός καιρός που τα φοράω, και μπορώ νομίζω πλέον να κάνω ένα πλήρες review.

Τα D2 λοιπόν (εδώ το αντίστοιχο post), έχουν κάνει μέχρι στιγμής:

• 493 αγωνιστικά χιλιόμετρα μέσα στη Nordschleife και τη GP-Strecke
• >90 γύρους στα Μέγαρα
• >20 γύρους στις Σέρρες
• >5.000 χιλιόμετρα στο δρόμο

Αφενός, τα τακάκια (Carbotech XP-10) έχουν ακόμα >70% της πάστας τους:

Ουσιαστικά δηλαδή, μόνο από τα τακάκια, έχω σχεδόν αποσβέσει το σετ.

Αφετέρου, οι δίσκοι είναι σε πολύ καλή κατάσταση, έχουν κάνει το γνωστό επιφανειακό αράχνιασμα, και δεν έχουν χάσει καθόλου σε πάχος:

Τα φρένα έχουν πάρα πολύ καλή, σταθερή και συνεχώς επαναλαμβανόμενη αίσθηση,  δεν εμφανίζουν ούτε υποψία fade, και γενικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος. Εν τω μεταξύ, τα updated kit της D2, έρχονται πλέον με monobloc δαγκάνες, οπότε μιλάμε ότι το κιτ παίζει πλέον πολύ “δυνατά”.

Παλαιότερα, o κος Παναγιώτης (21 Quadra) είχε μετρήσει τις θερμοκρασίες του παλιού μου setup μετά από cool down στα Μέγαρα. Συγκεκριμένα -όπως μου θύμισε σήμερα- η δαγκάνα ήταν στους 350 *C και ο δίσκος στους 335 *C. Προχθές που ξαναμέτρησα πάλι στα Μέγαρα, η δαγκάνα ήταν στους 150 *C και ο δίσκος στους 180 *C! Για τέτοια διαφορά μιλάμε. Την ίδια στιγμή, στα πίσω μαμά φρένα (μόνο τακάκι CL RC6 έχουν) οι θερμοκρασίες ήταν στους 250 *C στο δίσκο και στους 280 *C στη δαγκάνα.